dun aksam harika bir konserdeydik.
tamam icerisi sicakti, sandalye yerlestirmesinden dolayi onu gormek zordu falan ama;
o ustu kapali kilisede tum gece yildizlar kaydi, nefesler tutuldu..
1500 yillik, tarihin duvarlarindan fiskirdigi, her sarkida sesin, duvarlardan sekerek kulaklarimiza yeniden fisildandigi muhtesem aya irinide romantik deha rufus wainwrighti dinledik.
bir gitar bir piyano derken, yuregimi delip gecerek, kalbimin kalbine dokunan sozleri ve nehir gibi akip giden sesiyle beni duygular denize daldirdi, tamamiyle buyuledi.
konser ve performans kusursuzdu. rufusun istanbuldan, bizim rufustan etkilendigimiz kadar etkilendigiyse cok acikti...
aya irini istanbulun fethinden sonra camiiye cevrilmeyen bir kilise olarak kanimca etkileyicidir.
hap bilgi asagida:
aya irini, bizans`tan günümüze kalan atriumlu tek kilise. atrium, eski roma tapınaklarının ortasındaki çevresi revaklı bir avlu. aya irini, yerini aldığı tapınağın özelliklerini bugüne kadar getirmiş. ancak bugünkü aya irini, aynı aya irini değil. cünkü ahşap ilk aya irini, 532`de yanmış. İmparator Iustinianos, çok tanrılı inancı kesinlikle yasaklayınca ayaklanan halk, Zeus`a sığınarak hem ayasofya`yı, hem de aya irini kilisesi`ni yakmış... İustinianos, ayasofya ve aya irini`yi yeniden yaptırmış. ancak aya irini 564`te bir kez daha yanmış. onarılmış... iki yangından sonra, bu defa depremlerle sallanmış. yani kilise üç kez onarılmış.
aya irini hakkinda bilgi
icin
